ท่าพระจันทร์

ท่า ทีแห่งความมานะ พยายาม
พระ คุณเจ้าขอช่วยบันดาลพร

จันทร์ เจ้าเอ๋ยช่วยให้สมคำอธิฐาน

ท่าพระจันทร์
ท่าน้ำ
เส้นทางดำเนินสัญจร
ตลาดของอุปโภค บริโภค
และ
ที่ตั้งมหาวิทยาลัย
ของคนกรุงเทพฯ
มาแต่ช้านาน...


ครั้งนี้ ฐกฤต ขอพักเรื่องงานเอาไว้ก่อน
แต่เค้านั้น อยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์
ที่เค้าได้พบเจอมา
ในช่วงเวลาระหว่างที่นักศึกษาทั่วไป
เรียกกันว่า
ปิดเทอม

นานมาแล้ว ที่ฐกฤตเคยตั้งปณิธานไว้ว่า
หลักจาก เค้าได้ก้าวเท้าออกมาจากรั้วลั่นทมแล้ว
ที่ที่เค้าจะเหยียบย่างต่อไป นั้นก็คือ
รั้วท่าพระจันทร์
หรือเราๆเรียกกันว่า
มหาวิทยาลัยศิลปากร

แต่ด้วยมรสุมทางชีวิต
และมุรสุมทางความคิด
เรือแห่งความฝันลำนี้
ค่อยๆลอยล่องออกห่าง
จากท่าน้ำแห่งนี้มากขึ้นทุกที ทุกที
กว่าจะรู้สึกตัวอีกที่
เค้าก็ไม่มีโอกาศ
ที่จะได้ก้าวข้าม
ไปเหยียบโป๊ะเรือแห่งความฝันนั้นอีกแล้ว

แต่ก็หาใช่ว่าแม่น้ำสายนี้จะมีท่าให้เข้าเทียบ
แห่งเดียวซะเมื่อไหร่
เพื่อการเอาชีวิตรอด
เค้าจึงเข้าเทียบท่าที่ท่าน้ำแห่งนึง
เพื่อให้หายเหนื่อย หยุดพักเอาแรง
กลับการที่ต้องล่องแม่น้ำแห่งชีวิตมาหลายขวบปี
แต่สิ่งที่เค้าพบกลับตรงกันข้าม
สถานที่แห่งใหม่นี้
ไม่ใช่เป็นแค่สถานที่พัก
เพียงชั่วคราวเท่านั้น
แต่กลับตรงกันข้าม
มันกลับเปี่ยมไปด้วย
พืชพรรณแห่งมิตรภาพ
พฤกษาแห่งความรู้
ที่พร้อมให้เค้าได้เก็บเกี่ยวอย่างเต็มที่

แต่ครั้นลมเหนือแห่งความหวัง
ได้ลอยพัดกลับมาอีกครั้ง
เค้าจึงไม่พลาดที่จะออกลงเรือ
มือนึง ดึงกางใบเรือ
มือนึง จับไม้พาย


เพื่อลองฝ่าคลื่นน้ำแห่งการแก่งแย่ง
ฝ่าฟันฝูงเรือนับพัน
ที่พยายามเข้าเทียบ
ที่ท่าน้ำเล็กๆแห่งนี้

ท่าน้ำแห่งตำนาน
ท่าน้ำแห่งความหวัง
ท่าน้ำแห่งชีวิต

"ท่าพระจันทร์"